Wat wilden we altijd al weten van … Erik Ernst

Door Inge Wevers

Intro

Als 12-jarige begon ik in 1981 te tafeltennissen bij TTV Reflex in Varsseveld in de Achterhoek. Na 3 jaar ben ik overgestapt naar Pelgrim-Odion in Gaanderen. Daar heb ik in de hoogste jeugdklassen gespeeld. Als 16-jarige speelde ik landelijk bij de senioren. Ik heb in allerlei teams en divisies gespeeld behalve in het eerste team. Voor de eredivisie was ik helaas niet goed genoeg.

Later speelde ik in de jaren 90 en begin 2000, als gevolg van verhuizingen, bij Swift Deventer en Amstelveen. Bij deze clubs acteerde ik voornamelijk in de tweede divisie en af en toe in de eerste divisie. Na een verhuizing naar Lochem en een aantal jaar op het voetbalveld te hebben gestaan, speel ik weer tafeltennis. Dit keer bij de plaatselijke tafeltennisclub LTTC De Toekomst in de tweede divisie. Voorlopig is dit mijn laatste seizoen als competitiespeler. Mijn manier van spelen tijdens wedstrijden is een te grote belasting voor mijn lichaam en geest.

Ik vind het ook niet meer gepast dat een net iets te dikke veertiger als een idioot achter de tafel staat omdat hij per se wil winnen. Bovenal wil ik meer tijd besteden aan het begeleiden en trainen van jeugd.

Wanneer en waarom ben je ooit begonnen met training geven?

Toen ik 19 jaar was heb ik een jaar training gegeven bij mijn oude club TTV Reflex. Daar werd ik destijds voor gevraagd. Ik vond het erg leuk om te doen. Voor mijn gevoel ging het mij makkelijk af. Toch heb ik er verder nooit wat mee gedaan omdat ik zelf spelen leuker vond. Pas toen mijn eigen kinderen – Emine en Fabian – gingen tafeltennissen werd er weer een serieus beroep op mij gedaan als trainer. Nu geef ik onder andere samen met mijn vrouw Jolanda Hofland training bij LTTC De Toekomst.

Wat voor groepen geef je training & bij welke groep ligt je hart?

Bij de Toekomst hebben we drie jeugdgroepen. Beginners, gevorderden (tot 4e klasse jeugd) en de selectie (3e en 2e klasse jeugd, aangevuld met landelijk spelende senioren). In totaal hebben we ongeveer 25 jeugdleden. Onze jeugdgroep kenmerkt zich door de jeugdige leeftijd (gemiddeld 11 jaar) en het grote aantal talentvolle meisjes. Daarnaast spar ik met talentvolle spelers uit de regio tijdens verschillende trainingen.

Mijn hart ligt niet bij een bepaalde groep. Mijn hart ligt bij spelers die gepassioneerd tafeltennissen. Verliefd zijn op het spel. Dit kunnen beginners zijn maar kunnen ook landelijk spelende senioren.

Kun je iets vertellen over je rol binnen je vereniging?

Het bestuur noemt mij de trainerscoördinator. Een taakomschrijving hebben ze mij niet meegegeven. Ik voel mij samen met mijn vrouw Jolanda verantwoordelijk voor het technische beleid met betrekking tot de jeugd. Daar handel ik ook na.

Hoeveel uur sta je per week als trainer in de zaal & hoeveel tijd daarbuiten ben je per week verder nog bezig met tafeltennis?

Samen met anderen geef ik ongeveer 7 uur in de week trainingen. Daarnaast spar ik ongeveer twee uur in de week met jeugd uit de regio. Verder probeer ik zelf 2 a 3 uur per week te trainen om op niveau te blijven. In het weekend speel ik competitie en begeleid ik jeugd.

Wat vind je zelf je hoogtepunt in je trainersloopbaan tot nu toe, wanneer dacht je “hier doe ik het allemaal voor”?

Het behalen van 25 jeugdleden bij De Toekomst (begonnen bij 3 jeugdleden).
De tekeningen die ik krijg van de kinderen.
De forehandtopspin van de zesjarige Tess.
Het Nederlands kampioenschap bij de welpen D in 2013 van Ellen Mogenzomp.
De uitnodigingen voor Papendal van mijn eigen dochter Emine en de ontwikkeling die ze doormaakt.
Het dromen van mijn zoon Fabian achter de tafel. En zijn commentaar na afloop van een competitiewedstrijd: “Ik weet niet hoeveel ik er gewonnen heb. Het was wel hartstikke leuk.”
Het vertrouwen dat ik krijg van de spelers in mijn groepen.
Het plezier en de discipline tijdens mijn trainingen.
De techniek van de spelers.

Wat zou je in de toekomst als trainer nog willen bereiken, wat is je droomdoel?

Ik weet dat niet. Ik heb geen pad uitgestippeld. Ik heb geen concrete doelen met betrekking tot resultaat. Zo lang ik het leuk vind, ga ik met volle overgave door met training geven.

Wat is het moeilijkste dat je in je trainersloopbaan bent tegen gekomen & hoe heb je dat opgelost?

Het coachen van mijn dochter Emine tijdens wedstrijden. Het is als ouder complex om je eigen kind te coachen tijdens wedstrijden. Ouders horen hoog boven in de tribune te zitten en niet als coach langs de kant. De rollen ouder en tafeltenniscoach zijn moeilijk verenigbaar. Regelmatig treed ik op als coach van mijn dochter Emine. Ik doe dit omdat ik denk dat ik het op dit moment het beste kan. Als coach gaat het meestal goed. Als vader schiet ik na wedstrijden te kort. Het is voor mij dan erg moeilijk om te genieten of te troosten bij de emoties van Emine. Ik schiet dan telkens weer in de rol van coach. Emine is nu 10 jaar. Naarmate ze ouder wordt, wordt het coachen alleen maar lastiger. Er komt een moment dat ik niet meer haar coach kan zijn. Dat wil ik ook niet. Ik wil er voor haar zijn als vader. Ik zoek nog naar een goede oplossing.

Hoe zouden we in Nederland tafeltennis als sport beter kunnen promoten, aantrekkelijker kunnen maken?

Het is een kwestie van veel tijd investeren door mensen die gek zijn van tafeltennis. Veel activiteiten organiseren voor jeugd en ze vervolgens vasthouden door ze veel aandacht te geven. Daarnaast vind ik dat trainers pedagogisch en didactisch beter opgeleid moeten worden. Kortom, het is een kwestie van veel tijd investeren door didactisch en pedagogisch bekwame vrijwilligers. En als iemand ze wil betalen is het nog beter.

Welke bezigheden boeien je buiten tafeltennis & wat is je dagelijkse werk?

Ik ben sinds vier jaar docent aan een ROC bij de opleiding Facilitair leidinggevende (niveau 4). Sinds ik training geef en ook nog zelf competitie speel, houd ik weinig tijd over voor andere zaken. Als ik volgend seizoen niet meer zelf speel, wil ik meer tijd besteden aan mijn gezin en familie, buiten het tafeltennis om.

Wat vind je van de activiteiten van de VVTT en heb je evt. nog op- of aanmerkingen of tips?

Ik ben sinds kort aspirant-lid. Ik ben één keer bij een bijeenkomst in Nijmegen geweest. Dat vond ik erg interessant. Tip: bevorder vooral samenwerking.