By door Ton Mantoua
Deze reactie hoor je vaak in de tafeltennis-enclave: die VVTT-ers, dat moeten rare knakkers zijn. Ten einde raad stoppen ze daar met vrijwel al hun vakbondsactiviteiten, om vervolgens net zo lang te wachten tot iemand reageert. Terwijl het een belangengroepering is, die met de luie kont op een goudschat zo groot als de Bank of England zit! Ze hebben een perfect lijfblad (vele organisaties zouden jaloers zijn op "Visie"), maar de productie verzandt omdat niemand het aandurft om de nieuwe bezems echt te laten vegen.
Akkoord, iedereen weet dat het zo niet werkt, extreme passiviteit als ultiem excuus heeft nog nooit een oplossing gebracht en de filosofen hebben het geanalyseerd: mensen die niets doen hebben een existentieel probleem, want als je niets doet zul je zeker nooit klaar zijn. En zo werd de vraag (die af en toe in de NTTB te horen was) of de VVTT eigenlijk nog wel bestond, begin juli opeens positief beantwoord: jazeker. De administratieve uitruil met de NFWS, indertijd, heeft de VVTT, volgens mij, geen goed gedaan, want daar is de VVTT te goed voor en daarvoor heeft de VVTT teveel potentie. Van de huidige onderbrenging bij NL/Coach is het, m.i., eveneens lang niet zeker of dit zo’n slimme manoeuvre is. Maar goed, het recente teken van reactivering wijst er op dat de verslonsde VVTT iets gaat doen aan eigen fitness en body-building. De spierballen mogen best eens getoond worden. Daar is niets mis mee. Profilering is broodnodig. Ook daar is niets mis mee.
Sinds de nieuwe start in 2005 werd door de NTTB-achterban bitter weinig uit de kring van coaches, oefenmeesters en trainers vernomen en dat is funest voor je imago. Modern verwijzen naar een website is leuk, maar het zet geen zoden aan de dijk. Tegenwoordig heb je minstens een gladde woordvoerder nodig die nieuwsfeiten verspreidt en zorgt dat je de aandacht op je vestigt. Als ik voorzitter Luc Janssen en penningmeester Hans Waterreus mag geloven, heeft de VVTT drie speerpunten:
a) overleg met de NTTB,
b) het opstellen van beleidsplannen en
c) het vergroten van de betrokkenheid van de leden…
Mooi, heel mooi. Dat relatiebeheer behoort zich te voltrekken via HB-lid Piet Luteijn en om daarover te zeggen dat de contacten de afgelopen twee jaar "op een zeer laag pitje stonden" is al veel te complimenteus. Een heel aardige en beschaafde man, die Luteijn, maar je zou bijna terugverlangen naar het duo Hijne/Piereij. Mijn tweede advies: stop met beleidsplannen en baat de kwaliteitszetels die de VVTT in de bondsraad zal innemen volledig uit. De VVTT beseft niet half hoeveel invloed ze in haar vingers heeft. Een enkele trainer vertegenwoordigt meer waarde op het gebied van Werving & Behoud dan tien managers, hedonisten, modernisten en volgers van voorbeelden. Derde punt, meer betrokkenheid dwing je af. Zien is geloven. De VVTT lijkt zich opnieuw te fourageren met een enthousiaste voorzitter, met een van de trouwste en meest ervaren secretarissen ter wereld, met een gedreven penningmeester en met experts als Ellen en Ed. Ook de NTTB wekt hoge verwachtingen met de verse Berteling-Hanemaaijer-Verkooijen-combinatie. Dat zien is geloven zal op 5 en 6 september beginnen, bij Docos in Leiden. De VVTT bleek in ieder geval veerkrachtig genoeg om opnieuw leven in de brouwerij te pompen. Met datgene waar ze het best in is: bijscholing en didactische aanreiking van kennis en kunde.
