Bijscholing Gouda: “Allemaal zo positief en eerlijk!”

Afgelopen zondag 29 november organiseerde de VVTT haar jaarlijkse landelijke bijscholing langs twee onderwerpen: ’s ochtends stond eerst het thema “ledenwerving” centraal. Hierbij gaf MJ Tafeltennis hun kijk op het werven van nieuwe, jonge leden. De Algemene Ledenvergadering, die tussen beide onderwerpen plaatsvond, ging vooral over de nieuwe plannen. Het laatste gedeelte ging over “individuele begeleiding”: hoe Koen en Clemens Hageraats en Luc Janssen de driehoek van respectievelijk speler, ouder en trainer door de jaren heen hadden ervaren. Deelnemers waren er van Middelburg tot Harkstede: al met al een zeer gemêleerd gezelschap!

Het is kwart over zeven ‘s ochtends als Berend-Jan mij oppikt vanuit een nog donker tankstation in Haren. Aan lange ritten ben ik, wonend in het noorden des lands, best wel gewend, maar toch voelt het ook nu wel heel erg vroeg. In Hoogeveen halen we een half uur later Matthias, Kevin en Robert op: drie jonge trainers die net als Berend-Jan hun eerste landelijke bijscholing gaan bijwonen. Ik heb er zin in! Bijscholingen geven me altijd een flinke boost. Waar dat aan ligt? Vooral aan het opdoen van nieuwe inzichten en de prettige sparring met andere trainers. Het is een warm gevoel van verbondenheid waarbij elke keer weer opvalt hoe trainers met gelijke onderwerpen te maken hebben en met ieders input elkaar graag weer verder willen helpen.

Als wij om half tien de deur open doen, zijn we niet de eersten! Kevin en Robert zijn sinds kort ook lid van de VVTT, en ik zie dat zij op leuke wijze door Luc opgevangen worden. Geleidelijk aan stromen ook de andere deelnemers binnen en met een bakje koffie in de hand beginnen we om tien uur met de eerste bijscholing. MJ Tafeltennis is een tafeltennisbedrijf van de jonge trainers Jeroen Kuijt en Mark Mulder dat professioneel bezig is met  tafeltennisactiviteiten. Eerst gingen zij in op de theorie: vanaf welke leeftijd begin je met werven? Wat is juiste differentiatie gelet op verschillende leeftijden? Geregeld ontstond er onder de trainers een leuke discussie. In het praktijkgedeelte mochten wij zelf ervaren hoe een les eruit kon zien: we warmden op met twee tikspellen waarbij deze de hele tijd doorgingen (zie de foto’s van Matthias in dit verslag), en we dus niet koud konden worden. Daarna mochten we de opgestelde spellen gaan ervaren. Het enthousiasme spatte er vanaf bij zowel Jeroen en Mark als ook de ‘pupillen’: menig trainer zei dat het toch weer begon te jeuken om zelf weer eens aan ledenwerving te gaan doen!

Bij de Algemene Ledenvergadering gaf Luc Janssen de voorzittershamer over aan Paul Frissen en werd ik gekozen tot nieuw bestuurslid. Luc, die voor de VVTT vele jaren de rots in de branding is (geweest), werd met applaus bedankt. Paul ging daarna in op waar de VVTT in 2016 voor zou moeten staan: betere communicatie, verjonging en samenwerking. De plannen werden aangenomen. Bij de vragen bleek de betrokkenheid van de aanwezigen: de voor- en nadelen van allerlei zaken werden afgewogen zoals als het vakblad Visie en hoe nog meer jonge trainers zouden kunnen worden benaderd. Kevin en Robert namen ook goed deel aan de bespreking en Robert bood zelfs zich aan voor de kascommissie dit jaar.

Rond drie uur was het tijd voor het onderwerp “individuele begeleiding”. Koen en Clemens vertelden over waaruit volgens hen nou de samenwerking tussen speler, ouder en trainer bestond. Ze vertelden eerst plenair over de goede punten, maar ook de uitdagingen die ze waren tegengekomen. De groep ging daarna in tweeën uiteen om met zowel Koen en Clemens via een kringgesprek de diepte in te gaan. De openhartigheid waarmee vader en zoon het gesprek (Koen gaf later aan dat van een interview geen enkele sprake was) ingingen, maakte dat er echt inhoudelijk kon worden gepraat. Wat maakte nou dat Koen naar Papendal ging? Hoe heeft Clemens zijn zoon zien veranderen? Al snel werd duidelijk dat het niet alleen over “individuele begeleiding” ging, maar juist ook over hoe je als trainer in algemene zin met spelers en ouders om zou moeten gaan.

Als rond vijf uur wordt afgesloten, zie ik overal tevreden gezichten. Volgens mij heeft iedereen wel iets gehoord waar hij of zij vooraf nog niet bij had stilgestaan. Dat wordt ook duidelijk in de korte nabespreking waarin iedereen tips en tops mag geven. Het was een inspirerende, maar ook lange dag. “Moe en voldaan”, luidt dan de uitdrukking! We zijn – een uur later – al bijna halverwege op weg naar huis als ik Robert vanuit de passagiersstoel (ik ben zelf roemloos naar de achterbank gedegradeerd) hoor terugblikken op de dag: “Ze waren allemaal zo positief! Dat had ik vooraf echt niet verwacht. En allemaal zo eerlijk!” De slaap had me al bijna te pakken, maar ik merk dat ik in één keer weer terug ben bij waarom ik die bijscholingen elke keer weer zo leuk vind. Volgende keer is de landelijke bijscholing tijdens het congres in juni dat we voor het eerst samen met NLcoach organiseren, en ik heb zo het gevoel dat ik daar weer met gevulde auto naar toe mag! Ik hoop jullie daar zeker ook (weer) te zien!