By 
De kleuren van de Ford-T
De beroemde T-Ford werd gebouwd vanaf 1908 door de Ford Motor Company. Henry Ford, de directeur van dit bedrijf, zou over de kleur van deze auto hebben gezegd dat je de auto in alle kleuren kon kopen als die maar zwart was. Deze uitspraak komt bij mij altijd naar boven als ik aan het competitiesysteem in de Nederlandse tafeltenniswereld denk. Dat systeem is weliswaar niet aan het begin van de vorige eeuw geïntroduceerd, maar dateert wel van voor de Tweede Wereldoorlog. Als je een foto van een lagere schoolklas uit 1950 met een foto van een school in deze tijd vergelijkt, dan valt het iedereen meteen op dat de tijd veranderd is. Dat is natuurlijk geen rocket science, maar betekent dus dat ook de belevingswereld van kinderen enorm veranderd is. Er zijn zo nog veel meer voorbeelden die dat gegeven kunnen bevestigen. Sluiten wij met de dingen die wij doen nog wel aan bij de belevingswereld van de jeugd van 2015?
Onze jeugdcompetitie
De vraag stellen is wat mij betreft de vraag beantwoorden. Afgelopen zaterdag was ik weer eens een hele zaterdag in een tafeltenniszaal. We hadden te maken met vrijwel allemaal beschaafde kinderen en hun ouders die keurig op hun beurt wachtten voor de volgende wedstrijd. Gemiddeld waren de kinderen tussen de 30 en 40% actief; de rest van de tijd waren ze aan het wachten (of tellen). Of we het nou leuk vinden of niet: tafeltennis is een individuele sport. Toch houden we angstvallig vast aan een starre competitievorm in teamverband. Gevolg is onder andere dat de niveauverschillen vrij groot zijn; zeker voor kleinere verenigingen is het moeilijk om teams samen te stellen met kleine niveauverschillen. De betere kinderen spelen hun wedstrijden te vaak tegen zwakkeren en haken af, omdat voor hen de uitdaging ontbreekt. De minderen haken af, omdat ze te vaak kansloos verliezen.
Nieuwe wedstrijdvormen
Kan dat anders? Ik denk van wel. Laten we, zeker bij de jongste jeugd, overschakelen naar meer vrije wedstrijdvormen waarin spelers iedere keer zo goed mogelijk op sterkte worden ingedeeld. Ze spelen iedere keer een aantal wedstrijden tegen kinderen die ongeveer even goed zijn. De kinderen die veel of alles winnen, deel je de volgende keer in bij andere kinderen die ook veel winnen en andersom. Op die manier kan ook rekening worden gehouden met (snelle) progressie. Er ontstaat zo veel meer strijd en in deze vrije vorm hoef je ook niet steeds een veelvoud van drie spelers op de been te brengen. Als toevallig de opa en oma 25 jaar samen zijn, kunnen kinderen een keer overslaan. Niet dat ze dat willen, want de sfeer op de wedstrijddagen moet iedere keer een wow-gevoel bij hen oproepen. Niet het winnen staat voorop, maar de ontwikkeling in een plezierige sfeer. De kinderen worden niet gecoacht, maar positief begeleid. De trainers en ouders kijken op een afstand naar wat er goed gaat en wat voor verbetering is en nemen dat mee naar de volgende training. De dag kan begonnen worden met een leuke warming-upvorm en afgesloten worden met een spel waarin alle spelers meedoen (bijvoorbeeld een variant van rond-de-tafel). Er hoeft geen ranglijst te worden gepubliceerd van wie de beste speler van Nederland is van 6 jaar; er komen foto’s op internet waarop te zien is dat kinderen op een leuke manier met elkaar bezig zijn.
Begin bij de basis
De wedstrijdvormen dienen voor alle leeftijden te worden aangepast naar vormen die meer van deze tijd zijn. Laten we beginnen bij de jongsten en daar vooral niet te lang op wachten. Nu houden we alleen kinderen over die tafeltennis wel heel erg leuk vinden. Dat lijkt mooi, maar dat zijn er helaas te weinig. En ja, vroeger was er minder keuze: dat zullen we moeten accepteren en dus moeten we aantrekkelijker worden voor meer kinderen. Bovenstaand verhaal kunnen we eenvoudig aanpassen naar bijvoorbeeld de ranglijsttoernooi die we organiseren. Ook daar kunnen we kritisch bekijken of die toernooien nog wel voldoende aansluiten bij de belevingswereld van onze jeugd. De belevingswereld kunnen we niet of nauwelijks beïnvloeden, de manier waarop we daarop willen inhaken wel. Over mijn ideeën over nieuwe toernooivormen een andere keer meer.
Trainen in meer kleuren
Ook de manier waarop we onze trainingen geven kunnen we kritisch onder de loep nemen. Dat is ook een van de redenen waarom de VVTT aan MJ Tafeltennis heeft gevraagd hun denkwijze en oefenvormen met andere, moderne trainers te bespreken en dit hun te laten ervaren. Stilstand is ook hier achteruitgang. We kunnen klagen over de patatgeneratie of welke andere term we ook maar op onze jeugd willen plakken. We kunnen ook kijken hoe we positief kunnen inhaken op hun belevingswereld. Dan hebben we kans kan dat (veel) meer jeugd komt tafeltennissen en blijft tafeltennissen. Kom dus allemaal op 29 november naar Gouda om het innovatieve vermogen in de tafeltenniswereld te mobiliseren (inschrijven). Het is en blijft een prachtige sport, zoals er tegenwoordig ook mooie auto’s zijn. In allerlei kleuren.
