Wat wilden we altijd al weten van ….. Gerard Dijkland
By
| Naam trainer | Gerard Dijkland |
| Leeftijd | 43 jaar |
| Woonplaats | Zwolle |
| Trainersdiploma | B (sinds 2005) |
| Huidige club |
Tafeltennis Zwolle Talentgroep SB NTTB |
| Vorige clubs | Rhenus, Kesteren |
| Favoriete speler | Bas Hergelink en Wilfred Schipper |
| Voorbeeld als trainer | Aart Udo |
Trainers hebben vaak een eigen mening en een eigen manier van kijken. Een wat extremer voorbeeld hiervan is Gerard Dijkland, op zijn veertiende na een verhuizing gestopt met judo en begonnen met tafeltennissen bij Kesteren, later nog gespeeld bij Rhenus uit Rhenen. Gerard wist het bij de jeugd te schoppen tot de 1e klasse, waarna hij begon bij de senioren in de 4e klasse. Uiteindelijk wist hij de 3e divisie te bereiken bij Flits en bij ttv Emmeloord.
Gerard over trainingen, de talentgroep voor sporters met een beperking en het ombuigen van een rechtshandige speler naar een linkshandige speler.
Waarom ben je ooit begonnen met training geven?
Ik ben op mijn 16e begonnen met training geven, achteraf gezien snap ik daar niets van, ik zou dat nu zelf nooit doen. Ik ben begonnen door Arnold Need, hij heeft me gevraagd en ik heb ja gezegd. Waarom ik ja gezegd heb weet ik niet meer, ik kreeg van Aart Udo allerlei boeken over tafeltennis en training geven. Achteraf was het verstandiger geweest eerder de cursussen te doen, maar deze werden bijna niet gegeven. Ik ben blijven training geven omdat ik het leuk vind om te doen, zolang mensen maar plezier hebben vind ik het leuk, enthousiasme is belangrijk, wanneer mijn groepen niet meer enthousiast zijn haak ik ook af. Maar zolang ze zo enthousiast zijn als nu, vind ik het erg leuk om te doen. In 1996 heb ik mijn A-diploma gehaald en in 2005 mijn B-diploma.
Wat voor groepen geef je training & bij welke groep ligt je hart?
Op dit moment geef ik bij Zwolle training aan een senioren groep die allemaal tussen de hoofdklasse en de eerste klasse spelen. Ook geef ik een selectiegroep van de jeugd training. Daarnaast doe ik nog de talentgroep voor sporters met een beperking (SB) voor de NTTB.
De talentgroep SB vind ik het leukst om te doen, deze spelers zijn het meest enthousiast en dat maakt deze groep tot een hele leuke groep om training aan te geven.
Je vertelt dat je de talentgroep SB doet, kun je daar iets meer over vertellen?
Op dit moment trainen we met een groep kinderen die allemaal een jaar of 14-15 zijn, waarmee we in Zwolle één keer per twee weken op zondag drie uur trainen. Volgend jaar willen we dit gaan uitbreiden, dan gaan we op vrijdag vijf uur training inplannen, en dan ook af en toe op zaterdags en zondags trainen. Dit is wel intensief, dus het is even afwachten hoe dit gaat verlopen. Het gaat vooral om uren maken in tafeltennis, natuurlijk, trainers zijn belangrijk, maar het is ook zeker een sport van veel doen, ervaring, en dus uren maken.
We zijn nu voor het eerst bezig om echt jonge en beginnende spelers met een beperking specifiek op te leiden, dus ik weet nog niet precies hoe dit allemaal verder gaat verlopen. We zijn nu anderhalf jaar bezig en we zoeken nog een beetje na wat kan en wat niet kan, ook budgettair.
Hoeveel uur sta je per week als trainer in de zaal & hoeveel tijd daarbuiten ben je per week verder nog bezig met tafeltennis?
Ik geef twee groepen training bij Zwolle en de SB groep die ook in Zwolle traint, normaal gesproken sta ik tussen de acht en tien uur per week in de zaal. Naast de trainingen ben ik ongeveer een uur per week bezig met voorbereidingen en dergelijke. Ook coach ik regelmatig bij competitiewedstrijden en op toernooien.
Wat vind je zelf je hoogtepunt in je trainersloopbaan tot nu toe, wanneer dacht je “hier doe ik het allemaal voor”?
Ik heb veel leuke dingen meegemaakt, waaronder de EK-titel in 2007 die de Heren SB wonnen waar ik bij was. Het trots zijn zit voor mij ook niet echt in een prijs behalen, veel meer in het beter maken of het gedrag veranderen van spelers. Ik ben er trots op als ik het voor elkaar krijg dat een speler zijn wedstrijdinstelling kan veranderden en dus verbeterd, of dat ik van een onrustige speler een wat rustigere, geconcentreerde speler weet te maken. Ik vind het coachen van een speler geslaagd als je jouw coachwijze goed weet aan te passen op hoe de speler zelf is.
Het echte hoogtepunt vind ik toch wel dat ik een rechtshandige speler, heb leren spelen met links. We hebben toen in de zomervakantie en de trainingsweek erna tien meerbalsessies van anderhalf uur gedaan, waarna hij met links minstens zo goed was als met rechts ervoor. Dit hebben we gedaan door op een zeer laag tempo te beginnen en zeer precies te zijn over de uitvoering. Het was een gok, wel gebaseerd op latente kennis en wetend dat linkshandigheid een afwijking is van het normale en dus een voordeel. Achteraf is het goed uitgepakt en dus een hoogtepunt te noemen.
Wat is het moeilijkste dat je in je trainersloopbaan bent tegen gekomen & hoe heb je dat opgelost?
Het moeilijkste om te leren vind ik meerballentraining geven. Het is lastig om te zorgen dat je niet te veel tegen een speler gaat zeggen, zodat hij te veel informatie krijgt, vervolgens is het ook weer lastig om weer niet te weinig te zeggen. Je moet zorgen dat je het juiste aandachtspunt te pakken hebt bij het geven van meerballen en dat aandachtspunt melk je uit tot een bepaalde hoogte, en het bepalen van die hoogte, dat is heel erg belangrijk, maar is ook lastig om te bepalen. Als je teveel doet dan wordt het irritant en als je te weinig doet, dan onthoudt de speler er te weinig van.
Wat zou je in de toekomst als trainer nog willen bereiken, wat is je droomdoel?
Nee, ik heb niet echt een droomdoel. Ik ben vooral procesgericht bezig en wil gewoon bezig zijn. Als de spelers enthousiast zijn dan vind ik alles prima. Eigenlijk is het doel om elke speler op zijn of haar eigen manier te verbeteren. Of dat nou is door het basisniveau van een speler omhoog te halen, of door een speler te leren strijden waardoor er beter wedstrijden gespeeld kunnen worden, dat maakt verder niet uit. Ik wil het maximale van wat een speler op dát moment kan eruit kunnen halen, dat is het doel van het moment.
Hoe zouden we in Nederland tafeltennis als sport beter kunnen promoten, aantrekkelijker kunnen maken?
Als ik dat toepas op de sporters met een beperking, tafeltennis is voor veel mensen met een beperking de ideale sport om te doen, omdat de belasting van je lichaam niet zo hoog is en dus redelijk goed vol te houden is, ook bij deze mensen. Dit zou veel beter gepromoot moeten worden en dat gaan we ook zeker doen, daar moeten we echt mee bezig gaan.
Als we het in het algemeen bekijken, de beste promotie zijn resultaten, als er in een sport resultaten worden behaald, komt er vanzelf meer aandacht en dus promotie. In het kort gezegd: we moeten gewoon beter training gaan geven.
Welke bezigheden boeien je buiten tafeltennis & wat is je dagelijkse werk?
Ik ben logistiek manager bij een schoonmaak groothandel, ik ben de vraagbaak binnen het bedrijf. Naast tafeltennis heb ik niet echt specifieke hobby’s, ik hou wel van televisie kijken en dergelijke, maar geen specifieke hobby’s waar ik naast tafeltennis veel tijd in steek.
